عدم برنامه ریزی

لازم نیست برنامه ی  شما بی نقص باشد . در دنیای واقعی به جای کمال گراها از کسانی قدر دانی میشود که کاری انجام میدهند .

ترس از امتحان کردن

مهم نیست چقدر اشتباه کنید یاسرعت پیشرفتتان چقدر کند باشد با این همه بازهم از همه ی کسانی که هیچ تلاشی نمی کنند جلو ت هستند .

نا امیدی زود هنگام

تا وقتی بعد از هر شکست بتوان کنش گرانه به تلاش ادامه داد نمیتوان نام اتفاقی که افتاده راشکست گذاشت.

باور نداشتن

اگر به کاری که انجام میدهید باور نداشته باشید بالاخره در برهه ای انرا رها خواهید کرد .

بهانه تراشی

علت این بهانه تراشی ترس از ناشناخته هاست . بقیه نیز از تغییر طرد شدن و خجالت ناشی از ان میترسند . ترس شما را در محدوده ی اسایشتان محبوس میکند . جایی که هیچ اتفاق خارق العاده ای در ان نخواهد افتاد .